فیلم hard candy

استریم‌مرده یک استریمر معروف به نام "شان رادی" بعد از دست و پنجه نرم کردن با یک جنجال که بر علیه او درست شده بود، دوباره با یک برنامه جدید که در یک خانه ی نفرین شده میگذرد به اینترنت برمیگردد.یکی از ساب‌ژانر های وحشت که سال های اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته و به نظر بنده به ندرت درست اجرا شده است، ساب‌ژانر "شبکه اجتماعی" است. استریم‌مرده از معدود فیلم هایی در این سبک است که این ایده را به درستی اجرا کرده است.وقتی قرار است یک فیلم در مورد شبکه های اجتماعی و اینترنت بسازید، بدیهی است که باید درباره فرهنگ اینترنت آگاهی کاملی داشته باشید. مشکل بسیاری از فیلم های این سبک این است که شخصیت ها انگار اولین بار است کامپیوتر و اینترنت دیده اند و یا اینکه داستان همان داستان قدیمی است در قالبی جدید. فیلم host 2020 را در نظر بگیرید. Host علاوه بر استفاده از عنصر "شبکه اجتماعی"، خانه نشینی و قرنطینه ی حاصل از همه گیری کرونا را نیز به کار برده بود و نظر خیلی ها را به خود جلب کرد. ولی همانطور که در فیلم مشهود است شخصیت ها به تازگی با این تکنولوژی آشنا شده اند و در اعمال و حرف هایشان چیز زیادی از فرهنگ اینترنت دیده نمیشود. در استریم‌مرده اما داستان غرق در عناصر مختلف از فرهنگ اینترنت است؛ از صحبت های مردم در چت زنده‌ی استریم تا ارجاع ها به پیودی‌پای و حرف بد نزدن از ترس دیمانیتایز شدن همگی نشان میدهد که نویسندگان شناخت کافی از فرهنگ اینترنت دارند. در فیلمی مثل host اینترنت و شبکه اجتماعی تنها قالب فیلم را تغییر داده اند و دخل چنانی به داستان ندارند در حالی که در استریم‌مرده شخصیت اصلی سعی میکند روح خبیث فیلم را با "حق‌ کپی‌رایت" نابود کند! همین مسئله را با فیلم gonjiam haunted asylum که قبلا فیلم hard candy...

رفقای عزیز!خواستم در وصف این روز های مملکت چیزی بنویسم و بهترین گزینه برای این کار را معرفی این فیلم دیدم.داستان فیلم در اتحاد جماهیر شوروی میگذرد که در کارخانه ای پس از افزایش قیمت اجناس و کاهش دستمزد، کارگران دست به اعتصاب میزنند.فیلمی تکان دهنده که هدفش فقط نشان دادن یک اتفاق به شکلی سینمایی است که به نحو احسنت انجام شده. ما داستان را از دید یکی از خود ارکان حکومت میبینیم که دنبال دخترش که در کارخانه کار می‌کند میگردد. او سرکوب ها و کشته شدن کارگران را و چهره‌ی دیگر حزبش را میبیند ولی در آخر خود میگوید "کمونیست زندگی منه اگه نباشه چطور میخوام زندگی کنم" او زندگی اش را پای این ایدئولوژی گذاشته و هرچند فرزندش توسطش ضربه خورده ولی نمیتواند از آن دست بردارد.فیلم در مجموع فیلمی امیدوار کننده است بدین صورت که به ما میگوید تاریخ را نمیشود پاک کرد. در فیلم جنازه های معترضان را گم و گور کرده و هرکدام را نا کجا آبادی و چند نفر را در یک قبر دفن میکنند، شاهدین را بازداشت و از پرستاران تعهد میگیرند که اگر اخباری درز کند زندگی آنها تمام است، خون مردم را از روی آسفالت نمیتوانند بشورند و رویش لایه آسفالت جدیدی میریزند و سر و صدای تیر هایشان که صبح شلیک شد را با مجلس رقص شبشان میپوشانند و تمام تلاششان را میکنند که این اعتراض و خون ریخته شده مردم را از تاریخ پاک کنند. ولی دیدن فیلم حس خوب فراموش نشدن تاریخ را میدهد؛ فیلم امید این را میدهد که تاریخ فراموش نخواهد شد.در این اوضاع کشور؛ به صحنه ی پایانی فیلم پناه میبریم جایی که مادر و دختر و آغوش یکدیگرند و صدای تیر اندازی و کشته شدن مردم شنیده میشود؛ در آن هیاهو مادر به فرزندش میگوید: اوضاع بهتر خواهد شد؛ ما بهتر خواهیم شد. در این دوران نیز کا فیلم hard candy...

در معراج خود به دریای یادگاران، در حال برخورد با اولین خیزآب خاطرات، اولَنگ روستا را با یاران قدیمی خود دیدم. دشت بود و هیچ ، من بودم و هیچ ، آنها بودند و هیچ، همه بودند و هیچ ؛ همه بودیم و هیچ. از سر موج فریاد زدم " ای طفل مرا یادت هست؟ ای طفل مرا میشنوی؟" صدایی از ته بر نیامد و انگار نه انگار. در دومین خیزآب خاطرات، تنگلِ ارغیتو را با همه مال ها دیدم. آب بود و هیچ، من بودم و هیچ، آنها بودند و هیچ، همه بودند و هیچ؛ همه بودیم و هیچ. از سر موج فریاد زدم " ای چوپان مرا یادت هست؟ ای چوپان مرا میشنوی؟" صدایی از ته برنیامد و انگار نه انگار. در سومین خیزآب خاطرات، بند بلد را با همه زبان های جدید دیدم. عمارت بود و همه، من بودم و همه، آنها نبودند و همه؛ هیچ نبود و همه. نیازی به فریاد زدن از سر موج نبود، از حرکاتشان معلوم بود از یاد آنها نیز رفته ام. خیزآب چهارم مرا سخت به زمینی سرد و لرزان کوبید. شبی سرد بود.در شب سرد خشک پاییز؛ درحالی که شیطان اسبش را بر زمین سخت می تازانْد و ماه از ترس زیر پتوی ابری خود پناه گرفته بود؛ در شبی که سنگی داغ راه گلویم را بسته بود و ترسِ سُم اسب شیطان دهان مردم را؛ در شبی که لرزش غم غبار چشم هایم را می تکاند و بانگ شیطان پرده گوش های مردم را از حرف حق؛ در شبی که هر نفسی که فرو می‌رفت با نوید مرگ ممد حیاتم بود و در شبی که شب از گریه مادران، خون جوانان و آه دردمندان چنان جان گرفته بود که سر آفتاب برآوردن نداشت؛ نسیمی از ناکجا، شاید پشت در شاید سر کوه بلند، وزید و سخن روشنی سر داد که های سر های خم شده زیر بار حق، و ای دل های سیه از چرخش چرخ؛ مژده که درست خواهد شد نادرستت؛ می‌تابد گرمای صبح بر یخ تاریکی شب. این روزگاران اخیر سخت دل و روحت درید، بازخواهد گشت فیلم hard candy...

عنکبوت مقدس فیلم داستان قاتل سریالی معروف ایرانی، "سعید حنایی" را کم و بیش واقعی دنبال میکند.هرچند در بررسی نگاهم نسبت به این فیلم سعی کردم ایرانی بودنم را کنار بگذارم و به آن مثل بقیه فیلم ها نگاه کنم، ولی این مسئله که "عنکبوت مقدس" برخلاف خیلی از فیلم هایی که درباره ایران در خارج کشور ساخته شده است، محیط، شخصیت ها و زبان نزدیک به ایران را دارد غیر قابل انکار است. در خیلی از فیلم های خارجی-ایرانی شخصیت های فیلم فارسی را دست و پا شکسته صحبت میکنند ولی در این فیلم لهجه ی خراسانی را هم قابل قبول ادا میکنند. همچنین محیط و لوکیشن ها نیز حال و هوای ایران را میدهد.همانطور که گفتم به این فیلم به چشم یک فیلم دیگر از یک قاتل سریالی نگاه کردم و باید بگویم بسیار تجربه ی راضی کننده و هولناکی بود. هولناک نه فقط به خاطر قاتلش. عنکبوت مقدس یادآوری برخی فیلم های کره ای در این ژانر بود که مسئله ی آزار دهنده قاتل به تنهایی نیست و جامعه و سیستم خراب خود به اندازه قاتل ترسناک اند. سعید در فیلم یک صرفا قاتل روانی نیست، بلکه مانند اکثر جامعه تحت تاثیر پروپاگاندا و ارزش های جا افتاده ی آن است -حال با درصدی بیشتر-. جامعه ای که بر اساس عقایدش زنی که کمی راحت تر باشد به خودش اجازه داده به او دست درازی شود و جامعه ای که فکر میکند زنان خیابانی، فضای مقدس شهر را آلوده میکنند و باید کشته شوند.فیلم با سخنی از نهج البلاغه شروع میشود:انسان از هرچه گریزد آن را ملاقات می‌کند.سعید، تخت تاثیر دستگاه تبلیغاتی و خاطرتش از جنگ و دوستانش در جنگ که کشته شدند، حس می‌کرد باید کاری برای جامعه انجام دهد. و این کار را با چیزی که فکر میکرد عامل فساد در جامعه بود انجام داد و در نهایت خودش نیز به فساد و در نهایت نابودی کشیده فیلم hard candy...